monkeyrock en laatste weekendje in kisumu

Sasa Muzungu’s!
Jullie hebben mij vast gemist, dus dacht zal maar weer een verslagje plaatsen. Van het weekend heb ik lekker de monkey rock beklommen! Ja ik mensen dat lezen jullie goed! De dag ervoor zat ik toch flink te twijfelen nadat ik de verhalen hoorde van de andere groep die de berg al eerder beklommen hadden maar he, ik ben natuurlijk een bikkel en ging gewoon mee! S’ochtends om half 9 werden we opgehaald met een grote luxe auto, Ik, Sas, Kim, Dagmar en nog 3 nederlanders Bart, Cas en Janneke gingen mee, Natuurlijk hadden we ook onze begeleider Francis. Toen we aankwamen dacht ik Onee waar ben ik aan begonnen. De eerste 15 minuten waren het ergst. Dit omdat we gelijk met een hoog tempo begonnen. Maar gelukkig zijn we daarna wat afgeremd en met ons eigen tempo de berg op gegaan. Toen zijn we een aap tegen gekomen! Die zie je niet zo vaak hierzo, en dan zal je vast denken waarom heet het dan monkeyrock, daarvoor zullen jullie nog even moeten wachten. Halverwege zijn we een bergriviertje tegengekomen en wat een geluk dat Jolien tegen mij heb gezegd, als je daarheen gaat moet je je bikini aandoen! Dus zo gezegd zo gedaan. En wat was dat heerlijk om onder een klein watervalletje af te koelen! Daarna hebben we hier nog even gerust en natuurlijk wat zonnen straaltjes opgevangen! Maarja he, we waren nog niet bij de top dus alle moed bij elkaar verzameld en hup kleren aan en gaan! Ook waren er op de berg gewoon koeien en stieren die los liepen en geloof me dat is echt eng als je oog in oog sta met zo’n grote koe die niet vast zit. Maarja he toen ben ik er maar opgesprongen en zo naar de top gegaan! Nee grapje jongens, was het maar zo feest.. dusja wij verder de berg op, en wat was het uitzicht mooi! We kwamen in een dorpje aan waar allemaal mensen wonen. Die moeten gewoon elke dag de berg op en af met fruit en groente wat hun verbouwen. Dat is ook niet een klein beetje zwaar ook, dus eigenlijk mocht ik niet klagen met me rugtasje. En toen we eindelijk op de top kwamen was het uitzicht nog mooier dan ik me kon voorstellen! En het overwinningsgevoel wat je dan krijgt dat is geweldig! Na een half uur van het uitzicht genoten te hebben moesten we er toch ook nog van af.. Gelukkig ging dit een stuk makkelijker! Dus voor we het wisten waren we in no-time beneden. Daarna lekker met de auto weer naar panda’s paradise waar de rest nog even t zwembad is ingedoken. Daarna snel douchen en zijn daarna samen met het groepje waarmee we de monkeyrock hebben beklommen uit eten geweest, toen gelijk doorgegaan naar de rooftopbar om gezellig een drankje te doen en zijn daarna beland in de signature waar we nog even een dansje hebben gedaan voor de aller aller aller laatste keer! Toen voldaan ons bedje in gegaan, en de volgende dag een echt lui zondagje gehouden! Savonds toen ik aan t koken was hoorde ik opeens allemaal gemauw en ik keek naar buiten waar ik Ieneke, een coach van paar groepen geleden zag staan bij de bewaker en een andere mederwerker van panda’s paradise. Natuurlijk kon ik die zo nieuwschierig is t natuurlijk niet laten om even te gaan kijken. Ze had een baby poesje in haar handen die helemaal nat was met een opgezet buikje. Ze had het baby poesje in de vijver van het compound gevonden en hem daar uit gered. Ze probeerde het baby poesje te reanimeren maar er kwam geen water uit. Ik was natuurlijk weer zo lief en zei dat hij bij mij binnen wel op mocht warmen, dus hup handoeken gepakt en t beestje erin gelegd. Had ik ook weer gezelschap in de avond! En stiekem liet ie me ook wel een beetje denken aan me katje in nederland! Ieneke kwam af en toe kijken hoe het met het poesje ging en na een paar uur was het weer helemaal opgeknapt. En geloof me dat zou je echt niet denken als je zag hoe hij eruit zag toen ze hem aantrof. Dus hebben we hem in een handdoek buiten gelegd want mama was hem al aan t zoeken. Kim pakte hem nog voor de laatste keer op en hoppa weg was ie! Heerlijk als je hebt kunnen helpen! Daarna lekker me bedje in en dan zijn toch echt de laatste stage dagen aangebroken. Wat ik echt verschrikkelijk vind. De kinderen realiseren zich steeds meer dat donderdag me laatste dag hier is, en dan krijg je echt van die vragen ‘’Kan ik mee met jou?’’ ‘’kom je nog terug?’’, nou geloof me dan breekt je hartje echt. Of dat ze tegen je zeggen ‘’alsjeblieft ga niet weg’’. Deze dagen worden even op de tandjes bijten en zal er nog vaak genoeg aan terug denken. Maar he, even goed kroelen en plezier maken met me kindjes! woensdag ook nog even terug naar Rangala om daar ook nog even afscheid te nemen, en dan toch echt donderdag afscheid nemen van me kindjes. Vrijdag middag vertekken we naar nairobi, om de lange rit een beetje dragelijker te maken zal ik me laptop goed opladen zodat ik jullie zondag kan vertellen over me laatste stage daagjes in Kisumu!
Dikke kus uit Keniaa xxxx

Dit verslag is al eerder getypt maar door internet problemen is het me niet gelukt om op internet te plaatsen..