afscheid girls school, mama ngina

Jamboo.

Woensdag 26 maart zijn we sochtends naar Rangala vertrokken om daar afscheid te nemen van onze vorige stage plekken. We zijn met Sammy meegereden in de tuktuk want die moest toch de koffers mee terug nemen van de andere meiden. Toen we op het compound aankwamen van baby home werden we al hartelijk verwelkomt door de kindjes van de nursery. Daar hebben we toen even rondgekeken en zijn daarna vertrokken naar mijn schooltje. Daar kwam natuurlijk al gelijk me klasje 5 naar buiten gestormd. We zijn eerst langs de leraren gegaan en begonnen natuurlijk in klas 1, vervolgens klas 2, andere klas 2, 3, 4 (maar die waren examens aan het doen). En uiteindelijk naar me klasje 5. Ze hadden geen leraar dus dat was makkelijk. We namen ze mee naar buiten om voor de allerlaatste keer te spelen. Alle keniaanse spelletjes die hun mij hebben geleerd. Wat een fijn gevoel om weer even terug te zijn en om even met je meiden te kunnen spelen, en ze natuurlijk weer even allemaal te zien! Naah wat had ik me meiden gemist! Helaas vloog te tijd maar wat hebben we genoten! Helaas was het natuurlijk al veel te snel weer tijd om te gaan.. dus nog even met millie, monkey en natuurlijk met de andere meiden geknuffeld en nog even laatste foto’s genomen.. toen moesten we er echt aan geloven om terug te gaan naar baby home, want daar had de zuster een afscheidslunch voor ons geregeld. Natuurlijk zijn we nog steeds in Kenia, en daar hebben ze natuurlijk nog nooit gehoord van optijd komen.. maar he, het was aardig bedoeld. Uiteindelijk mochten we de kamer binnen waar onze lunch al helemaal klaar stond. Met bijna iedereen van het babyhome compound. Nadat we ons buikje vol hadden gegeten kwam ook hier weer een einde aan. Want om 3 uur zouden we de acazia bus nemen naar Kisumu. Te laat bij de bushalte maar natuurlijk wel gehaald, want inderdaad hier zijn ze ook altijd te laat . Toen de bus in en nog geen half uur later, jahoor klapbanddd heeuj. Gelukkig nogsteeds in me voordeel is dat ik overal wel kan slapen dus nog even lekker powernap gedaan. Daarna naar buddy’s gegaan voor een lekkere pork in mushroom saus. Ook waren Sammy en Maurice bij het etentje, die hadden we uitgenodigd als afscheidsetentje. Daarna zijn we naar huis gegaan, nog even de laatste snoepzakjes afgemaakt en toen lekker gaan slapen. Volgende dagje ons bedje uit en toen was het tijd om afscheid te nemen bij onze stageplekken van kisumu. we begonnen bij sas, en zijn daarna door gegaan naar mijn stage plek. Ik heb alle kindertjes snoepzakjes gegeven en ben nog met de op de foto geweest. Maar mijn baas franciss zat in een meeting dus was niet aanwezig. Omdat ik hem nog even nodig had moest ik in de middag nog even terug, daarom voelde het voor mij niet als afscheid nemen. Daarna zijn we naar kim haar stage geweest. Toen we daar klaar waren zijn we boodschappen gaan doen voor de terugreis en de laatste daagjes natuurlijk. Na de boodschappen zijn ik en kim terug gegaan naar mama ngina en gelukkig was hij er. Dus de laatste dingetjes nog even geregeld en toen nog gespeeld en gekroeld met me schattekes, en natuurlijk nog even gevoetbald met me ventjes hahaha! op me slipper natuurlijk, kon niet beter. Nadat ik voor de laatste keer de mama’s dag heb gezegd liepen we met alle kindjes naar de poort, waar tony en fourtune al begonnen te huilen. De andere kinderen waren te jong om te beseffen dat we morgen niet meer terug zouden komen, maar voelde wel dat er wat ging gebeuren. Met ze alle zwaaide ze ons uit terwijl we naar de poort liepen. En dan pas komt de realiteit je wakker schudden. Dit waren je aller laatste secondes met je kindjes. Je kindjes die je voor 6 weken dag in en dag uit verzorgd hebt, je kindjes waar je dag in en dag uit gek mee hebt gedaan, je kindjes waar je dag in, dag uit liefde en plezier mee hebt gedeeld. Je kindjes die jou als het ware in je hart sluiten, en jij verlaat ze, terwijl ze je zo hard nodig hebben. Vanaf het moment dat we de poort uitliepen rolde de tranen over onze wangen. In zo’n korte tijd krijg je toch echt een hele sterke band met de kindjes, en vooral omdat je weet dat ze geen ouders meer hebben. Ik hoop dat ik ze zeker nog een keer ga zien, dat ik weet hoe het met ze gaat en wat er van ze geworden is. Dat zou me een heel fijn gevoel geven, gewoon dat ik weet dat het goed met ze gaat want dat is het belangrijkste! En afscheid nemen bestaat niet, want ze zitten voor altijd in me hartje.

Xxxxx uit keniaa!